Tot aan ongeveer de D’tjes was ik een echte dromer in het veld. Wanneer mijn ouders bij thuiskomst na een wedstrijd aan mij vroegen hoeveel het was geworden, wist ik dat nog net wel (toen zat die tic er al in), maar wie er nou eigenlijk gewonnen had, geen flauw idee. In mijn tweede jaar D in de D4 is dat fanatisme er een beetje ingeslopen, ik begon het spelletje steeds beter te begrijpen en had er flink de pest in als ik verloor.
In de C’tjes & B’tjes begon ik steeds meer betrokken te raken bij de club, ik bleef wat vaker hangen na trainingen en wedstrijden en begon met coachen wat ik nu nog steeds met veel plezier doe. Hierna begon de voor mij persoonlijk leukste tijd; de A’tjes. Na aanvankelijk in de A3 ingedeeld te zijn kwam er door een opzegging een plekje vrij in de A2, heel spannend en leuk. Na een aantal hele leuke en leerzame jaren gehad te hebben in de A zit ik nu alweer voor het tweede ‘seizoen’ in het 4e, want een echt seizoen hebben we helaas nog niet gehad.
Naast het korfbal is het toch vooral het verenigingsleven wat ik zo leuk vind aan Albatros. Hele zaterdagen op de club van 8:00 ’s ochtends tot 3:00 ’s nachts na weer een veel te gezellig feestje, het legendarische jeugdkamp (wat ik als leiding misschien zelfs nóg leuker vond), het Swift-toernooi en het paalschiettoernooi. Als aller belangrijkste heb ik de afgelopen 15 jaar echt vrienden voor het leven gemaakt waarmee ik hopelijk nog heel lang met een biertje, en een cola’tje voor Jair, langs de lijn kan staan.
Van de schrijfster van het stukje van de volgende keer heb ik mijn eerste korfbaltrainingen ooit gekregen en heb ik daarna ook nog als coach gehad in de D4, veel succes Arina!!
