Op mijn zesde ben ik mee gegaan met mijn oudste broer en zus en van het één kwam het andere. Zoals het ook gaat bij korfbal, ben ik uiteindelijk mijn vrouw tegengekomen op de korfbal.
Zij was veel beter in het korfbalspel en nadat ik ging studeren, ben ik als chauffeur en cameraman heel het land doorgereden voor het 1e van Oranje Wit. Dan zag je nog eens je verkering in het weekend. In die tijd speelde Oranje Wit veel tegen Albatros, dit was een geduchte tegenstander en was altijd een spannende pot korfbal.
Nadat Annemieke en ik verhuisd zijn naar Hendrik Ido Ambacht en wij kinderen kregen was het Annelies Lagarde die ons enthousiast maakte voor Albatros. De reden hiertoe was dat het een club is die goed is voor haar jeugd en qua sfeer lijkt op het mij vertrouwde Oranje Wit.
Zo’n zeven jaar geleden was plots de sponsor van Albatros om begrijpelijke redenen gestopt met sponsoren van de eerste selectie. Ik kwam daarachter en het was voor mij niet moeilijk om met één van mijn bedrijven hoofdsponsor te worden. Het grappige was dat tegelijkertijd mijn compagnon en tweelingbroer hoofdsponsor werd van Oranje Wit.
Uiteindelijk ben ik gestopt als sponsor maar ik mag regelmatig trainer en coach van een team bij Albatros zijn. Ik vind het allerbelangrijkste dat het team het naar zijn zin heeft. Geniet van het korfbal en probeer te winnen. Inzet gaat voor resultaat. Stiekem heb ik dus wel wat ervaring met korfbal en vanuit mijn beroep weet ik ook nog met jeugdige mensen om te gaan.
Mijn kinderen hebben het goed naar hun zin bij Albatros. Het verenigingsleven is heel positief en het jaarlijkse jeugdkamp is altijd een succes. En met een beetje mazzel houden mijn kinderen er vrienden voor het leven aan over.
Ik geef de pen door aan Chris de Vries, zij heeft heel bewust de keuze gemaakt om lid te worden van Albatros en speelt in B3.
