Hiermee scharen de koppels zich in een illuster rijtje met namen van Albatrossers die met elkaar in het huwelijk zijn getreden: Gerard en Greet, Arie en Ank, Aart en Griti, Jan en Metha, Wim en Corrie, Roeland en Petra of wat recenter Ronald en Alja, André en Claudia, Timon en Renate, Maarten en Marjon, Wim en Inez, Stefan en Laura en binnenkort Edward en Jasmijn. Dit is nog maar een kleine selectie en daarnaast zijn er ook nog talloze vogelsetjes op te noemen die zonder het boterbriefje samen door het leven gaan.
Waarom kozen de jonge koppels toch voor het huwelijk, zo vroeg ik hen op een woensdagavond bij Jarno en Linda thuis. “Het heeft toch iets speciaals”, zegt Linda “het aanzoek, de ring, het plannen, de dag” en “dat terwijl het voor de aankoop van een huis niet had gehoeven”, aldus Nynke die officieel de naam Buitendijk heeft aangenomen maar hier nog wel moet wennen. “In mijn paspoort blijft gelukkig nog wel mijn meisjesnaam te zien”.
We gaan terug in de tijd, zelfs naar het eind van de jaren ’90, toen de vier hoofdpersonen lid van Albatros werden. Mark was al 12 bij zijn aanmelding, Nynke was 8 jaar en Linda startte als 6-jarige bij de welpen op het gravelveldje bij Bakestein. Van Jarno hebben we geen gegevens, hij was een paar keer lid af en is ook op dit moment geen lid meer. “Maar”, verontschuldigt hij zich, “ik doe wel mee met de drankjespot van het 9e”. De vier echtelieden hebben tot twee jaar terug in hetzelfde team (6e) gespeeld nadat Jarno en Linda een stapje terug deden uit de selectie, hij vanwege blessures en zij vanwege het onregelmatig werken.
In de jeugdteams hadden de vier van elkaar dus nog nauwelijks weet, maar dat veranderde bij Mark en Nynke toen senior Mark het A-team van Nynke trainde. In de seniorentijd kreeg Nynke meer interesse in de leuke jongen, maar moest alle moeite doen om zijn aandacht te krijgen. Mark: “Blijkbaar had ik wat signalen gemist”. Nynke: “Mark zou mij helpen met wat aanvoerderszaken en stelde voor om een keer op date te gaan, maar Nynke rende compleet overrompeld het huis uit”. Die date kwam er echter toch en na een eerste afspraakje bij Shabu Shabu in Rotterdam waren de twee onafscheidelijk en officieel een setje sinds september 2013. In januari 2016 werd een huis in de Uiterwaard betrokken en binnenkort staat de verhuizing naar het Hooftlaantje gepland.
Linda en Jarno kregen oog voor elkaar toen ze door een onverwachte invalbeurt van Linda bij Oranje Wit langs de lijn met elkaar in gesprek kwamen. De klik was er meteen, maar Jarno vertrok drie maanden later voor zijn studie naar Canada en dus was er eerst alleen sprake van Hyves-contact. Linda: “Dat was in 2010 en in 2014 zijn we gaan samenwonen op de Petuniastraat”.
Mark en Jarno, beide romantici, vroegen keurig de hand van hun aanstaande vrouw bij hun vader en maakten de ouders Erik en Cisca hiermee apetrots. Mark’s aanzoek vond plaats in Cambria, een kustplaats in California: “Ik heb er wel heel lang om gezeurd”, aldus Nynke “Maar het duurde maar en duurde maar ….tot Mark ging dralen bij een bankje met dat mooie uitzicht”. Mark: “Daar moest het gebeuren!”. Linda: “En wij thuis maar wachten op dat appje dat ze ja gezegd had”.
Het creatieve aanzoek van Jarno, die zich in het dagelijks leven bezig houdt met subsidies voor boseigenaren in Nederland, vond plaats in een boshuisje op een landgoed. De hele familie was in het voortraject betrokken: “Hij wilde ons tienjarig samenzijn vieren met een door hem gekookt diner met tien gangen”, aldus Linda die toen al wel een vaag voorgevoel had. Linda wil Jarno het verhaal laten vertellen, maar laat hem nauwelijks uitpraten: “Iedere gang vertegenwoordigde een land van onze vakanties in de afgelopen jaren en ging vergezeld door een vraag”. Jarno: “Uiteindelijk kwamen er lachwekkende filmpjes gemaakt door familieleden en bij de tiende gang volgde een fotoboek en het huwelijksaanzoek”. Volgens Jarno doe je zoiets maar één keer en daarom moet je het goed doen.
Het tijdstip van de bruiloften werd door de koppels op elkaar afgestemd. De originele datum van Mark en Nynke was 21 augustus 2020 en die van Jarno en Linda was in april 2021, maar toen kwam spelbreker Corona. Uiteindelijk vonden de huwelijken binnen zeven weken van elkaar plaats in juli en augustus 2021. Jarno: “Wij hadden te maken met testen voor toegang en hadden een superdag met 45 dag-gasten”. Linda: “Achteraf was het zonder feestavond zeker zo gezellig doordat we veel tijd voor de gasten hadden”.
Bij Nynke en Mark waren er zo’n 125 feestgangers, maar wel moest de 1,5 meter afstand in acht worden genomen. “Anderhalve week van tevoren moest de band nog worden afgezegd, maar daarvoor in de plaats was er een pubquiz en de avond met veel Albatrosvrienden was helemaal fantastisch”, aldus Nynke. De geplande verre huwelijksreis werd gecanceld en vervangen door twee weken Zuid-Duitsland en Corfu. Inmiddels hebben ze hun werk als wetenschapper bij een technologisch bedrijf (Nynke) en elektrotechnisch ingenieur bij Siemens (Mark) alweer opgepakt, deels thuis en deels op kantoor.
Linda zit nu in het derde jaar van haar specialisatie tot huisarts en hoopt straks ergens in de regio aan de slag te gaan. Voor haar en Jarno breken, nu ze in mei hun nieuwe huis betrokken hebben, rustigere tijden aan.
Na anderhalf uur en een heerlijk stuk worteltjestaart laat ik de vier achter bij een gesprek over de verhuisdozen die binnenkort weer door Nynke en Mark gebruikt gaan worden.
Misschien is dit verhaal een aanzet tot een serie over korfbalhuwelijken, ik laat me graag uitnodigen!
Verslag: Petra
