Het seizoen ’23-’24 moest ons seizoen worden. Het veld bleek een goede basis te vormen voor de rest van het jaar. Door de nieuwe opzet van de competitie waren we al snel kampioen en promoveerden we naar de reserve hoofdklasse. Natuurlijk trots op het resultaat, maar het spel was (te) matig en de afronding onvoldoende. Inmiddels was de indeling voor de zaal bekend en dit betekende maar één ding: met onze kwaliteit móeten we nu de stap maken!
En we startten direct uitstekend: een 22-6 overwinning op Maassluis. We lieten de rest duidelijk merken: wij zijn er maar met één doel. En ook de drie daaropvolgende wedstrijden werden ruim gewonnen. Onze concurrent TOP (A) 3 deed hetzelfde; iedere week werd er redelijk eenvoudig gewonnen, waardoor de wedstrijd tussen deze twee ploegen een interessante was. Maar als snel werd duidelijk dat de intensiteit waarmee wij druk zetten leidde tot een bijna saaie wedstrijd: wij wonnen met 18-6 en de eerste stap naar het kampioenschap was gezet en tot de terugwedstrijd tegen TOP leek er niks aan de hand.
Maar de druk nam toe en het bleek dat wij hier niet zo goed mee om konden gaan. TOP had zich tactisch goed voorbereid en onze afronding was onherkenbaar slecht. Een geflatteerde, maar wel verdiende nederlaag. En dat terwijl twee dagen later de lastige uitwedstrijd tegen KCC op het programma stond, waarbij al snel duidelijk werd dat we geen beroep konden doen op onze steunpilaren Boris, Nicole en Kristie.
En dan wordt het als trainer interessant. Hoe krijg je de spelers na zo’n nederlaag weer op de rit en hoe krijgen de spelers weer vertrouwen? En dat bleek met deze groep heel eenvoudig. Het was mooi om te zien: er is duidelijk uitgesproken naar elkaar wat er nodig was om te winnen, wat er beter moest en hoe we de knop om moesten zetten. We hebben wat met elkaar gegeten en uitgesproken dat er geen enkel excuus meer was om niet te winnen. En wat een heerlijke wedstrijd werd het. Onder aanmoediging van het eerste zag ik een enorme veerkracht en beleving bij mijn ploeg waar ik enorm trots op was. We wonnen!! De wedstrijd tegen PKC leek een formaliteit; in de rust (toen we al een ruime voorsprong hadden) bleek dat TOP had verloren en onze uitslag er niet meer toe deed: Albatros 2 is zaalkampioen!
Ed en ik zijn enorm trots op de hele groep, want samen met de gedeelde eerste plek van het eerste hebben we gewoon een uitstekend resultaat behaald. De intensiteit en inzet van de groep is week in week uit echt van een enorm hoog niveau. En dat belooft wat voor het veld!
Wij zijn jullie heel dankbaar voor jullie steun en support, zowel bij thuis- als uitwedstrijden. Maar wij hopen onze tijd als trainers natuurlijk af te sluiten met een kampioenschap voor het eerste en handhaving voor het tweede en daar hebben we jullie steun wel bij nodig! Helpen jullie ons mee om het jaar nog beter te eindigen?
Trainer Thomas
