Hoe gaat het nu met de geblesseerden?

1. Welke blessure (medische naam) heb je?
2. Wanneer is het gebeurd?
3. Hoe is je revalidatie tot nu toe verlopen?
4. Wat vind je het lastigste, vervelendste in deze periode?
5. Wanneer hoop je je rentree te maken?
6. Wat wil je verder nog kwijt?

Caroline Punt (26 jaar)                                                                   

1. Ik heb in mijn rechter knie m’n voorste kruisband afgescheurd.
2. Het is gebeurd op 4 februari in de eerste wedstrijd van de returns uit bij Tjoba. Ik wilde een actie maken naar rechts, maar mijn knie wilde liever naar links en zo verdraaide ik mijn knie.
3. Tot nu toe is mijn revalidatie erg goed verlopen en mag ik eigenlijk niet klagen. Ik ben een maand na het afscheuren geopereerd en ben nu ongeveer 9 maanden onderweg met de revalidatie. Helaas is het afscheuren van een kruisband een lang en geduldig project en is geduld niet een van mijn eigenschappen. Ik ben tegenwoordig al weer wat aan het meetrainen om wat meer conditie op te bouwen en m’n knie weer te laten wennen aan de in/uit acties.
4. Het lastigste vind ik dat ik tijdens de revalidatie echt volledig op mezelf ben aangewezen en het niet met een team kan doen. Vaak ben ik alleen in de sportschool krachttraining aan het doen. Ik wil graag mijn team helpen in het veld, maar dat kan helaas nog niet. Gelukkig is het einde in zicht!
5. Als alles gaat zoals het nu gaat hoop ik dat ik eind januari/begin februari weer wat minuten kan gaan maken in een team.
6. Verder wil ik niets kwijt hoor

Simone Voskuijl (23 jaar)                                                       

1. Ulnaris neuropathie, een chique woord voor een beknelde zenuw in mijn (rechter) elleboog. Dit zorgde voor een constant slapende pink, tintelingen in mijn vingers en pijn in de elleboog.
2. Ik had al enkele jaren last van mijn rechter elleboog, maar ik dacht altijd aan overbelasting. Nadat de pijn en tintelingen erger werden, is er toch verder onderzoek naar gedaan. Hieruit bleek dus dat de zenuw bekneld lag. Hoe die zenuw bekneld is geraakt is en blijft een raadsel, waarschijnlijk ooit door een val.
3. In december 2022 werd ik voor de eerste keer geopereerd, hier werd er meer ruimte rondom de zenuw gemaakt. Dit herstel ging redelijk voorspoedig, maar ik merkte al snel dat de pijn niet minder werd. September 2023 werd ik voor de 2e keer geopereerd, waar de zenuw volledig op een andere plek is gelegd (ja, dat is best gek). Dit bleek erg nodig te zijn, omdat de zenuw langzaam maar zeker anders zou afsterven. Inmiddels ben ik bijna 10 weken verder. Mijn litteken is erg rustig, de tintelingen en het slapen van mijn pink is stukken minder. Het strekken van mijn arm is soms nog een uitdaging, maar ik mag niet klagen!
4. Na mijn operatie vond ik het lastig dat ik afhankelijk was van alles en iedereen. Ik mocht nog geen dopje van een fles draaien, laat staan autorijden of fietsen. Inmiddels gaat dat allemaal weer, maar nu vind ik het vooral lastig om langs de kant te zitten op de zaterdagen en geen tot weinig invloed te hebben op de wedstrijden van de selectie.
5. Ik hoop begin van het nieuwe jaar mijn rentree te maken, maar pin me er niet op vast.
6. Ondanks dat ik zelf nog niet aan spelen toekom, doet het mij goed om te zien dat de groep iedere week keihard traint om op zaterdag voor de punten te strijden!

Niels Ronhaar (22, bijna 23 jaar)                      

1. Mijn voorste kruisband is gescheurd en ik ben eind januari 2023 geopereerd.
2. In oktober 2022 scheurde ik hem af tijdens een veldwedstrijd.
3. In het algemeen mag ik denk ik niet klagen over mijn revalidatie, want ik heb tot nu toe weinig echte tegenslagen gehad. Wel ging het aan het begin wat langzaam, doordat ik mijn bovenbeen spieren niet kon activeren en hierdoor een beetje stilstond in mijn herstel. Maar na een tijdje ging dit gelukkig steeds beter. Aan het begin bestonden de twee afspraken in de week bij de fysio alleen maar uit krachttraining. Maar beetje bij beetje mocht ik steeds meer dingen doen zoals rennen en springen. Sinds deze week ben ik ook weer lichtjes aan het trainen in de zaal. Dit zijn nog wel kleine individuele oefeningen, maar het begin is er. Het scheelt dat ik deze oefeningen samen met mijn vriendin Amber kan doen want, geloof het of niet, maar we zijn in dezelfde week geopereerd aan onze voorste kruisband…
4. Het lastigste vond ik vooral het begin van de revalidatie waarbij je zo afhankelijk bent van anderen. Overal heb je hulp bij nodig en je kan niet zomaar even langsgaan bij bijvoorbeeld vrienden. Dit heeft wel een tijdje geduurd maar al snel kon ik weer regelmatig langs komen op de korfbal. Nu vind ik het vooral vervelend dat ik het gevoel heb dat ik al veel kan, maar toch nog wel even moet revalideren. Geduld hebben is soms erg lastig.
5. Inmiddels zit ik op 10 maanden na de operatie. Er staat een jaar voor, dus ik hoop ergens tweede helft veld weer wat te kunnen doen. Al wil ik voor mezelf hier geen harde deadline voor stellen. Ik neem liever ruim de tijd en wil het niet overhaasten.

Amber de Mooij (21 jaar)                                           

1. Ik heb mijn voorste kruisband afgescheurd en ik had een scheur in de binnen- en de buitenmeniscus.
2. Op 10 september 2022 ben ik tijdens de wedstrijd door mijn knie gezakt en ik ben uiteindelijk op 3 februari 2023 geopereerd.
3. Mijn revalidatie gaat met heel veel ups en downs. Ik heb aan het begin best wel lang met krukken gelopen en ook toen ik uiteindelijk zonder krukken mocht lopen, ging dit niet altijd even makkelijk. Misschien hebben een aantal mij wel voorbij zien strompelen aan het begin, maar ik kreeg mijn knie een lange periode niet gestrekt en ik liep rond als een oud wijf. Na 3 of 4 maanden mocht ik weer wat meer doen bij de fysiotherapeut, maar als ik een nieuwe oefening moest uitvoeren werd mijn knie snel weer dik. Ik moest mij eerst vooral focussen op kracht opbouwen, want die spieren waren zo erg afgenomen dat mijn broeken aan de ene kant gewoon losser begonnen te zitten. Daarna mocht ik kleine sprongen maken en weer een beetje rennen, maar dit opbouwen duurde bij mij wel eventjes. Nu na een lange periode (10 maanden alweer) spieren sterker maken en mijn knie weer laten wennen aan de nieuwe belastingen, kan ik eindelijk zeggen dat het echt super goed gaat. Mijn knie is rustig en ik merk ook dat ik echt sterker begin te worden. Ik ben alweer een beetje begonnen met loopvormpjes in de zaal en een beetje meeschieten. Echt mega leuk om weer te kunnen doen en dit heb ik heel erg gemist!
4. Ik haat het om langs de zijlijn te moeten kijken en niet mee te kunnen spelen, maar ergens vind ik het ook een beetje eng om wel ooit weer te spelen, dus het is heel dubbel. Ik vind het best moeilijk om na een aantal maanden voorzichtig gedaan te hebben, weer volledig te vertrouwen op je knie, dus dit moet bij mij nog een beetje groeien. Verder vond ik het lastig dat ik me een lange tijd moest inhouden met alles wat ik deed op een dag, omdat anders mijn knie weer dik zou worden. Hierdoor had ik ook wel last van FOMO als ik niet met vrienden mee kon als zij wat leuks gingen doen. Gelukkig was ik niet alleen deze periode, want ik kan samen revalideren met Niels.
5. Ik heb wel een kleine achterstand opgelopen in mijn revalidatie, doordat het in het begin een beetje moeizaam ging. Verder ben ik ook nu nog echt niet op het niveau om mee te kunnen trainen, dus ik ga er vanuit dat het dan sowieso pas in het volgende veldseizoen zal zijn en dan kan het altijd nog meevallen.

Rens Schipper (18 jaar)                                                                            

1. Ik heb een voorste kruisband ruptuur in mijn rechterknie. Oftewel, mijn voorste kruisband is volledig afgescheurd. 
2. Het gebeurde precies een jaar geleden (26 november 2022) in de zaal. Het was mijn 1^ewedstrijd na een hamstringblessure in mijn linkerbeen dus het was extra zuur dat dit gebeurde. Een kwartier voor het einde lag ik ineens op de grond met hevige pijn. In het ziekenhuis hadden ze het over verrekte kniebanden en dat het met rust wel zou overgaan. Dat gebeurde niet, dus de huisarts gaf aan dat hij vermoedde dat mijn meniscus ook een tik zou hebben gehad. Bij de fysio werd dit bevestigd; verrekte kniebanden en een gekneusde meniscus. Na ruim 3 maanden fysio stopte de vooruitgang en bleef ik bij stevige oefeningen door mijn knie gaan. Dat klopte niet en dus werd ik voor een MRI gestuurd. Daar kwam uit dat ik ook mijn voorste kruisband had afgescheurd. Een enorm baalmoment want als ze meteen een MRI hadden gemaakt had ik waarschijnlijk nu alweer gespeeld! Op 17 meidit jaar ben ik geopereerd en heb ik een nieuwe kruisband gekregen en een Lemaire-plastiek (extra versteviging). 
3. De revalidatie is best zwaar en is 2 x 1,5 uur per week. Maar het gaat goed en de fysio is heel tevreden. Ik maak blijkbaar snel spieren aan en daarom lig ik voor op de gemiddeldes van deze revalidatie. Het is vooral krachttraining maar binnenkort gaan we ook starten met korfbal gerelateerde oefeningen dus het wordt steeds leuker. 
4. Het lastigste vond ik dat er ineens geen vooruitgang meer was bij de fysio en er toen pas na een half jaar werd gezegd dat mijn kruisband was afgescheurd. Dan begin je eigenlijk weer opnieuw met alles. Het was na Corona fijn dat we weer gewoon mochten sporten en door de blessures liep dat voor mij even anders. 
5. Ik hoop binnen vier weken weer voorzichtig mee te gaan trainen en als het allemaal zo goed blijft gaan voorspelt de fysio dat ik na de zaal weer op het veld sta. 
6. Ik heb onwijs veel zin om weer te gaan korfballen. Ik ben het best zat om maar aan de zijlijn te staan na zo’n lange tijd. Dussss tip voor iedereen: scheur je kruisband niet af!